Bij de kunst van Hélène Grégoire is de directe omgeving de voornaamste bron van inspiratie. Vanuit visuele ervaringen van wat er dichtbij afspeelt met de bijbehorende emotionele lading ontstaat een doek. De kunstenares is dan ook niet geïnteresseerd in een exacte weergave, een onderwerp is slechts een aanleiding. Zo draait het bij haar landschapsschilderingen niet om een specifieke locatie, de afgebeelde plek dient slecht als referentiepunt. Wat Hélène Grégoire vooral wil is haar ervaring van het landschap overbrengen, waarbij zaken die een kunstenaarsoog opvallen bepalend zijn: zoals de \'kleursfeer\' of het \'ruimte-effect\'. Twee dingen zijn daarbij van het grootste belang: compositie en kleur. Er dient sprake te zijn van een evenwicht van de kleurvlakken en een balans tussen horizontale, verticale en eventuele diagonale elementen op het doek In elk werk accentueert de kunstenares een paar sterke punten, waaraan zij de rest van de compositie verankert.